Czym jest henna
Henna (mehendi) to sztuka ozdabiania skóry roślinną pastą znana już od starożytności. Najczęściej maluje się nią szczegółowe wzory na dłoniach i stopach - często przy okazji ślubu i macierzyństwa. Każde miejsce, w którym była praktykowana, wytworzyło własne style i tradycje, dzięki którym do dzisiaj możemy się cieszyć ich ogromną różnorodnością. Najbardziej znane są wzory pochodzące z Indii, Pakistanu, Maroka i półwyspu Arabskiego. Henna ma kolor rudo-brązowy i utrzymuje się na skórze od jednego do nawet kilku tygodni.
Kolejnym bezpiecznym naturalnym barwnikiem, o którym warto dowiedzieć się więcej jest jagua. To produkowany z owoców barwnik szeroko wykorzystywany w Ameryce Południowej, który pozwala uzyskać kolory od niebieskiego po granatowy. Najstarsze historyczne wzmianki o zastosowaniu owocu genipa americana mają ponad 500 lat.
Historia
Najstarsze potwierdzone badaniami wykorzystanie henny do malowania skóry miało miejse w Starożytnym Egipcie (są podejrzenia, że z henny korzystano już w starożytnej Mezopotamii, nie ma jednak na to żadnych fizycznych dowodów, ponieważ henna znika w momencie, w którym złuszczy się naskórek). Jedno jest pewne - to bardzo stara tradycja.
Nazewnictwo
Henną nazywamy się zarówno roślinną pastę jak i samą czynność oraz związane z nią tradycje (nazwa ta funkcjonuje np. w rejonie półwyspu Arabskiego). W Indiach używa się innych określeń np.: mehandi/mehndi/mehendi. Określeniem, z którego często w Polsce korzystamy, a którego nie znajdziecie w żadnym słowniku jest hennistka/hennista, czyli ktoś, kto właśnie malowaniem henną się zajmuje.
Kolejnym bezpiecznym naturalnym barwnikiem, o którym warto dowiedzieć się więcej jest jagua. To produkowany z owoców barwnik szeroko wykorzystywany w Ameryce Południowej, który pozwala uzyskać kolory od niebieskiego po granatowy. Najstarsze historyczne wzmianki o zastosowaniu owocu genipa americana mają ponad 500 lat.
Historia
Najstarsze potwierdzone badaniami wykorzystanie henny do malowania skóry miało miejse w Starożytnym Egipcie (są podejrzenia, że z henny korzystano już w starożytnej Mezopotamii, nie ma jednak na to żadnych fizycznych dowodów, ponieważ henna znika w momencie, w którym złuszczy się naskórek). Jedno jest pewne - to bardzo stara tradycja.
Nazewnictwo
Henną nazywamy się zarówno roślinną pastę jak i samą czynność oraz związane z nią tradycje (nazwa ta funkcjonuje np. w rejonie półwyspu Arabskiego). W Indiach używa się innych określeń np.: mehandi/mehndi/mehendi. Określeniem, z którego często w Polsce korzystamy, a którego nie znajdziecie w żadnym słowniku jest hennistka/hennista, czyli ktoś, kto właśnie malowaniem henną się zajmuje.
Skład
Hennowa pasta jest zrobiona przede wszystkim ze sproszkowanych liście krzewu Lawsonia Inermis (lawsonia bezbronna), które wysuszone, zmielone i zmieszane z wodą, cukrem i olejkiem eterycznym tworzą gęstą pastę nakładaną na skórę przy pomocy rożka, pędzelka lub innych narzędzi. Tak pomalowaną skórę pozostawia się na około 8 godzin a następnie zrywa resztki wysuszonej pasty. Powstały ślad ma pomarańczowo- czerwone zabarwienie, które zmienia się w czerwonawy brąz w czasie około 24 - 72 godzin.
Henna nie jest czarna - ostrzeżenie przed PPD
Prawdziwa naturalna i bezpieczna dla skóry henna może mieć wyłącznie brązowy kolor, w niektórych przypadkach brąz może być bardzo ciemny, jednak nigdy nie będzie to czerń. Tzw. czarna henna jest najczęściej "wzbogacona" czarną farbą do włosów lub innymi szkodliwymi substancjami zawierającymi PPD (skórę bezpiecznie na ciemny kolor może zabarwić jagua, harqus lub np. farby Temptu; niestety często można trafić na ich podróbki zawierające PPD). Henna, której używam zawiera tylko naturalne i osobiście przeze mnie sprawdzone składniki - korzystam z certyfikowanej henny, dobrej jakości olejków etrycznych, cukru oraz wody. Gotową mieszankę przygotowuję i przechowuję sama (hennę można zamrozić, poza lodówką ma bardzo krótki termin ważności).
Henna a religia
Zdobienie skóry w powyższy sposób, nie jest ściśle związane z konkretną religią lub kulturą. W rejonach, w których może rosnąć Lawsonia (mała wilgotność i stałe wysokie temperatury w ciągu roku) tradycja ta jest do dzisiaj bardzo powszechna zarówno wśród osób wyznających chrześcijaństwo, islam, judaizm jak i hinduizm. Nic w tym zresztą dziwnego skoro korzenie tego obyczaju sięgają neolitu a wzmianki na temat zastosowania henny znaleźć można w sumeryjskich mitach, Biblii jak i papirusach wywodzących się ze starożytnego Egiptu.
Hennowa pasta jest zrobiona przede wszystkim ze sproszkowanych liście krzewu Lawsonia Inermis (lawsonia bezbronna), które wysuszone, zmielone i zmieszane z wodą, cukrem i olejkiem eterycznym tworzą gęstą pastę nakładaną na skórę przy pomocy rożka, pędzelka lub innych narzędzi. Tak pomalowaną skórę pozostawia się na około 8 godzin a następnie zrywa resztki wysuszonej pasty. Powstały ślad ma pomarańczowo- czerwone zabarwienie, które zmienia się w czerwonawy brąz w czasie około 24 - 72 godzin.
Henna nie jest czarna - ostrzeżenie przed PPD
Prawdziwa naturalna i bezpieczna dla skóry henna może mieć wyłącznie brązowy kolor, w niektórych przypadkach brąz może być bardzo ciemny, jednak nigdy nie będzie to czerń. Tzw. czarna henna jest najczęściej "wzbogacona" czarną farbą do włosów lub innymi szkodliwymi substancjami zawierającymi PPD (skórę bezpiecznie na ciemny kolor może zabarwić jagua, harqus lub np. farby Temptu; niestety często można trafić na ich podróbki zawierające PPD). Henna, której używam zawiera tylko naturalne i osobiście przeze mnie sprawdzone składniki - korzystam z certyfikowanej henny, dobrej jakości olejków etrycznych, cukru oraz wody. Gotową mieszankę przygotowuję i przechowuję sama (hennę można zamrozić, poza lodówką ma bardzo krótki termin ważności).
Zdobienie skóry w powyższy sposób, nie jest ściśle związane z konkretną religią lub kulturą. W rejonach, w których może rosnąć Lawsonia (mała wilgotność i stałe wysokie temperatury w ciągu roku) tradycja ta jest do dzisiaj bardzo powszechna zarówno wśród osób wyznających chrześcijaństwo, islam, judaizm jak i hinduizm. Nic w tym zresztą dziwnego skoro korzenie tego obyczaju sięgają neolitu a wzmianki na temat zastosowania henny znaleźć można w sumeryjskich mitach, Biblii jak i papirusach wywodzących się ze starożytnego Egiptu.
Hennowe tradycje
Oprócz skóry pastą przygotowaną ze sproszkowanych liści Lawsonii można barwić także włosy, paznokcie (które są po takim zabiegu wzmocnione i odżywione) lub np. ubrania. W niektórych rejonach bywa ona wykorzystywana także do barwienia bębnów i skóry zwierząt. Najczęściej jednak zdobi się ludzi, by podkreślić różnego rodzaju radosne okazje, najczęściej (ale nie koniecznie) te związane z różnymi przejawami kobiecości i macierzyństwa. Jednym z najbardziej znanych zwyczajów jest zdobienie dłoni panien młodych i towarzyszących im kobiet w celu uczczenia nadchodzącego ślubu (w niektórych regionach zdobi się też np. dłonie pana młodego). Mehendi bardzo popularne jest też na wszelkiego rodzaju uroczystościach i festiwalach, często jest wykorzystywane, by podkreślić i uświetnić jakieś radosne czy istotne wydarzenie.
Oprócz skóry pastą przygotowaną ze sproszkowanych liści Lawsonii można barwić także włosy, paznokcie (które są po takim zabiegu wzmocnione i odżywione) lub np. ubrania. W niektórych rejonach bywa ona wykorzystywana także do barwienia bębnów i skóry zwierząt. Najczęściej jednak zdobi się ludzi, by podkreślić różnego rodzaju radosne okazje, najczęściej (ale nie koniecznie) te związane z różnymi przejawami kobiecości i macierzyństwa. Jednym z najbardziej znanych zwyczajów jest zdobienie dłoni panien młodych i towarzyszących im kobiet w celu uczczenia nadchodzącego ślubu (w niektórych regionach zdobi się też np. dłonie pana młodego). Mehendi bardzo popularne jest też na wszelkiego rodzaju uroczystościach i festiwalach, często jest wykorzystywane, by podkreślić i uświetnić jakieś radosne czy istotne wydarzenie.
 |
| Hennowa pasta na skórze |
Henna na zachodzie
Od lat dziewięćdziesiątych zwyczaj ten staje się coraz bardziej popularny na zachodzie (m.in. dzięki teledyskowi do Frozen Madonny), nie tylko w miejscach, w których są duże społeczności o indo-arabskim pochodzeniu. Zwyczaj jest naprawdę wspaniały a uzyskane efekty mogą być naprawdę niesamowite, gdyż jedynym ograniczeniem jest w tym przypadku wyobraźnia i umiejętności hennisty.
Moja henna - Joanna Cyd Petruczenko (Henna Illu)
Moja własna henna najlepiej pasuje do stylu znanego jako fusion - wykonuję również bardzo tradycyjne i ślubne wzory, ale większość to połączenie różnych hennowych stylów z zachodnią ilustracją, komiksem, inspiracjami popkulturą (a w szczególności fantastyką), sztuką (np. secesją), naturą i wszystkim, co mnie otacza. Więcej o historii mojego hennowania tutaj.
W ten właśnie sposób można cieszyć się przez jeden do trzech tygodni interesującym i egzotycznym wzorem, który stopniowo ściera się razem z naskórkiem nie pozostawiając żadnych trwałych śladów. Przyłączenie się do tradycji trwającej tysiąclecia? Moim zdaniem naprawdę warto.
Od lat dziewięćdziesiątych zwyczaj ten staje się coraz bardziej popularny na zachodzie (m.in. dzięki teledyskowi do Frozen Madonny), nie tylko w miejscach, w których są duże społeczności o indo-arabskim pochodzeniu. Zwyczaj jest naprawdę wspaniały a uzyskane efekty mogą być naprawdę niesamowite, gdyż jedynym ograniczeniem jest w tym przypadku wyobraźnia i umiejętności hennisty.
Moja henna - Joanna Cyd Petruczenko (Henna Illu)
Moja własna henna najlepiej pasuje do stylu znanego jako fusion - wykonuję również bardzo tradycyjne i ślubne wzory, ale większość to połączenie różnych hennowych stylów z zachodnią ilustracją, komiksem, inspiracjami popkulturą (a w szczególności fantastyką), sztuką (np. secesją), naturą i wszystkim, co mnie otacza. Więcej o historii mojego hennowania tutaj.
W ten właśnie sposób można cieszyć się przez jeden do trzech tygodni interesującym i egzotycznym wzorem, który stopniowo ściera się razem z naskórkiem nie pozostawiając żadnych trwałych śladów. Przyłączenie się do tradycji trwającej tysiąclecia? Moim zdaniem naprawdę warto.
